نقدی بر سریال در حال پخش نجوا

نقد «نجوا» را به بهانه پخش این سریال از شبکه آی‌فیلم در خبر زیر بخوانید.

به گزارش آی‌فیلم به نقل از خبرآنلاین، سریال «نجوا» سریالی است که ثابت کرد، می‌توان مبتذل نبود و بدون تهییج احساسات مردم و استفاده ابزاری از دین و قهرمان‌سازی‌های بیهوده در مدیوم تلویزیون، ساده و بی‌آلایش قصه تعریف کرد.

در دوره‌ای که ساخت محتوا در قالب سریال، در جهان حرف اول را می‌زند و مخاطبان در سراسر دنیا، درگیر و پیگیر سریال‌های روز جهان هستند و کمپانی‌های مطرح فیلمسازی اولویت اصلی‌شان تولید محتوا در قالب سریال است، فیلمساز مسیر دشواری در در جهت تامین ذائقه مخاطبان خود دارد و اگر بخواهد در اثرش متفاوت نباشد، محکوم به شکست است، در سال‌های اخیر در جغرافیای ما، به راحتی مخاطبان سریال‌های مطرح و روز جهان را دنبال می‌کنند و این دگرگونی تغییر ذائقه، هشدار خطرناکی برای فیلمسازان و کارگردانانی است که می‌خواهند اثری را برای پخش از رسانه ملی که اعتبار نه چندان سفت و محکمی در میان مردم دارد، تولید کنند و به نوعی راه رفتن بر روی لبه تیغ است، زیرا مخاطب هوشمند و آگاه امروز با مخاطب‌های ده یا بیست سال تلویزیون به شدت متفاوت است، اگر اثر در قسمت اول نتواند مخاطب را با خود همراه کند، مخاطبانش را به راحتی از دست خواهد داد و این یک شکست برای تولید کنندگان محسوب می‌شود، در سال‌های اخیر به دلیل سیاست‌های غلط و نادرست مدیران سیما، استانداردهای سریال سازی در سیما به شدت دم دستی است و کیفیت‌های لازم را ندارد و به نحوی برخی از آثار سخیف تلویزیون توهین جدی به شعور مخاطب است.

در این حال و احوال، "ابراهیم شیبانی"، کارگردان جوان سینما که توانایی‌های خود را با ساخت چند فیلم سینمایی محک زده است و ساخت یک مینی سریال نسبتا موفق را در کارنامه خود دارد، با انتخاب فیلمنامه‌ای چهارچوب‌دار و منسجم ریسک خود را کم می‌کند و به سراغ قصه ملتهب اجتماعی می‌رود که قصه‌اش مصداق‌های بارز در جامعه امروز دارد و در انتخاب بازیگرانش به سراغ بازیگرهای تئاتری‌ می‌رود و کاراکترهایش را از میان آن‌ها انتخاب می‌کند، در وهله اول این انتخاب و ترکیب روی کاغذ و در پیش تولید برای پخش از مدیوم تلویزیون برای تهیه‌کنندگان، اتفاق هولناکی است و خود را شکست خورده خواهند دید، اما ظرافت و خلاقیت در فیلمنامه، تکنیک و ساختار و بازی‌های اصولی، «نجوا» را نجات می دهد.

«نجوا» سریالی است که از استانداردهای تلویزیون، یک سر و گردن بالاتر است و با مخاطبش ارتباط برقرار می‌کند، مخاطب و جامعه هدف آن، عوام و ٧٠ در صد مخاطب ثابت تلویزیونی نیست، بلکه با بهره‌گیری از تکنیک‌های مختلف در ساختار توانسته است، ٣٠ درصد مخاطب خاموش تلویزیون را فعال کند و خواص و جامعه روشنفکر و بعضا مخاطبان تئاتری را با خود همراه کند و این یعنی موفقیت برای یک تیم تولید محتوا، ترکیب "سعید شاهسواری" و "ابراهیم شیبانی" تا اینجا موفق بوده است و برگ برنده آن، استفاده از چهره های تئاتری است، "سجاد افشاریان" به عنوان نقش اول مرد این سریال، تمام توان خود را به کار گرفته است و با هوشمندی تمام عیار با توجه به اولین حضورش در تلوزیون با به کارگیری توانایی‌های مثال زدنی‌اش در عرصه بازیگری که بارها روی صحنه تئاتر شاهدش بودیم به بهترین شکل تا به اینجا به شخصیت جلال جان می‌دهد؛ شخصیتی که حتی با نبود فیزیکی‌اش حضورش در سراسر قصه و هر قسمت احساس می‌شود، جلال شخصیت بی‌گناه و یا کم اشتباهی نیست، اما با تمامی این‌ها مخاطب او را با بازی افشاریان به عنوان یک قهرمان دوست داشتنی قبول می‌کند و بازگشتش را انتظار می‌کشد شخصیت جلال در قصه درجا نمی‌زند و در تمامی لحظات روایت قصه پویایی بازیگر این نقش قابل تقدیر و ستودنی است و دگردیسی و فراز و فرود شخصیت جلال را تا اینجا، به درستی خلق کرده است.

بیشتر بخوانید

از امروز بیننده نجوا باشید

بازیگران «نجوا» را بیشتر بشناسید

«نجوا»یی در گوش آی‌فیلمی‌ها

در کنار او "پوریا رحیمی‌سام" در یک نقش خاکستری و به تعبیری منفی با تکیه بر خلاقیت فردی و سبقه روی صحنه بودنش، بازی روان و منسجم را ارائه می‌کند که نشان از درک درست او نسبت به شخصیت‌اش در قصه دارد. مردهای بازیگر سریال نجوا حضور متفاوتی دارند و این یک اتفاق است، حتی نقش‌های کوتاه‌تر مانند وحید نفر؛ محمد ساربان؛ مهدی بجستانی و مجید نوروزی که سال‌ها در صحنه تئاتر به فعالیت پرداخته‌اند در اینجا، حضورشان قابل تحسین است، اما این سریال می‌توانست دیگر نقش‌های اصلی‌اش را با دقت بیشتری انتخاب کند ؛ شخصیت‌هایی که در نبود جلال با داستانک‌های مرتبط به جلال قرار است بار پیشبرد قصه را به دوش بکشند؛ اما برخی بازی‌های تصنعی و نابالغ به شدت توی ذوق می‌زند و بازهم بیانگر این است که همیشه از نابازیگران نمی‌توان ستاره خلق کرد.

«نجوا» سریالی است که ثابت کرد، می‌توان مبتذل نبود و بدون تهییج احساسات مردم و استفاده ابزاری از دین و قهرمان‌سازی‌های بیهوده در مدیوم تلویزیون، ساده و بی‌آلایش قصه تعریف کرد و با مخاطب سرراست و راحت بود، «نجوا» در عین سادگی در لحن و فرم و محتوا درخشان است.

امیدوارم که این روند تا پایان ادامه پیدا کند و با تمام شدن سریال «نجوا» قطعا با تحلیل جامع‌تری به نقد و بررسی در این باره خواهم پرداخت.

 م ن/ س م