مینا جعفرزاده بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون از دلتنگیهایش در نبود همسرش گفت.
مینا بویوک جعفرزاده متولد ۱۳۲۵ در خوی است. او کار در رادیو را از سال ۱۳۴۸، و بازی در سینما را از سال ۱۳۶۷ با فیلم «فیل در تاریکی» ساختهی عباس رافعی و نعمت حقیقی آغاز کرد.
فیلمهایی چون «برج مینو» (۱۳۷۴)، «دختری با کفشهای کتانی» (۱۳۷۷)، «هفت ترانه» (۱۳۸۰)، «خدا نزدیک است» (۱۳۸۵)، «اخراجیها ۱و ۲» (۱۳۸۷ و ۱۳۸۵)، «کیفر» (۱۳۸۸)، «چراغ قرمز» (۱۳۸۸)، «یک سطر واقعیت» (۱۳۹۰) و «اشک و سكوت» (۱۳۹۰) از جمله فیلمهای سینمایی اوست.
جعفرزاده در بسیاری از مجموعههای تلویزیونی مانند «گالشهای مادربزرگ» (۱۳۶۷)، «آوای فاخته» (۱۳۷۳)، «فردا دیر است» (۱۳۷۷-۱۳۷۶)، «گلمنگلی» (۱۳۷۷)، «زیر آسمان شهر-سری ۲» (۱۳۸۰)، «تفنگ سرپر» (۱۳۸۱)، «نابرده رنج» (۱۳۹۰)، «بوی باران» (۱۳۹۲)، «رخنه» (۱۳۹۲)، «نیلیتر از مهتاب» (۱۳۹۳-۱۳۹۲) و «هفتسنگ» (۱۳۹۳-۱۳۹۲)؛ و تلهفیلمهای زیادی حضور داشته است.
لهجه شیرین آذری این هنرمند، بازی او در نقش زنی مهربان را باورپذیرتر میکند.
ص.گ/ ا.ا