قاضیانی، هنگامه (زاده‌ی 30 اردیبهشت 1349، مشهد)

هنگامه قاضیانی، دارای مدرک کارشناسی جغرافیای انسانی-اقتصادی از دانشگاه آزاد اسلامی و کارشناسی‌ارشد فلسفه‌ی غرب از دانشگاه سانفرانسیسکو آمریکا است. وی فعالیت هنری‌اش را از سال 1379 با ایفای نقش در فیلم «سایه روشن» به کارگردانی حسن هدایت آغاز کرد و سپس با بازی در نمایش «مثل خون برای استیک» بازی در تئاتر را تجربه کرد.

قاضیانی در مجموعه‌‌ی «سرزمین کهن» (1392) و فیلم‌هایی چون «بازنده» (۱۳۸۳)، «به آهستگی» (۱۳۸۴)، «اقلیما» (1385)، «نیلوفر» (۱۳۸۷)، «طاووس‌های بی‌پر» (۱۳۸۷)، «میگرن» (۱۳۹۰)، «من مادر هستم» (1390)، «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» (۱۳۹۱)، «به تهران خوش آمدید» (۱۳۹۲)،«جینگو» (۱۳۹۲)، «ما همه گناهکاریم» (۱۳۹۲) و «آزادی مشروط» (1392) به نقش‌آفرینی پرداخته است.

از افتخارات این هنرمند، می‌توان به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن برای فیلم‌های «به همین سادگی» (1386) و «روزهای زندگی» (1390) از جشنواره‌ی فیلم فجر و دریافت جایزه‌ی بهترین بازیگر زن برای «بشارت به یک شهروند هزاره سوم» (1391) از جشنواره‌ی فیلم فجر کرمان اشاره کرد. وی همچنین دریافت تندیس حافظ برای فیلم «بیداری رویاها» (1388) و نامزدی بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای «سعادت‌آباد» (1389) از جشن خانه‌ی سینما را در کارنامه هنری‌اش دارد.

او کتاب‌های «سرزمین مرد سرخ‌پوست» و «قانون مرد سفیدپوست» را ترجمه کرده و در جشنواره‌ی وارنا در بلغارستان به داوری پرداخته است.